Kurwa mać!- przeklinał siarczyście budząc wszystkich dookoła. Było dopiero po 6 ale on wstał jak zwykle o tej godzinie i zszedł po schodach.  Na dole jego oczom ukazał się bardzo wymowny widok. W zasadzie to tłumaczyło w znacznym stopniu jego wzburzenie objawiające się użyciem tak mocnego wulgaryzmu, choć  powszechnie też  wiedziano że w jego języku dużo było słów o szewskim zabarwieniu, których używał nie tylko w takich sytuacjach. To co leżało na podłodze zrobionej z płytek ceramicznych o ciemnym zabarwieniu nie zostawiało po sobie dość przyjemnego zapachu. Najłagodniej ujmująć. - Kurwa mać Ty świnio nie będziesz więcej w domu spał! – przeklnął raz jeszcze i w jednej chwili kopnął psa w zadek- Nawet nie zawoła, tylko wali na środku bydle niewychowane! Pies wysłuchiwał pokornie kazania. Podkulił ogon , schował uszy i błagalnym wzrokiem patrzył w stronę swojego pana. Jednak to nie pomagało i Maks bo tak się wabił piesek( czyt. olbrzymie bydle) wylądował z hukiem na podwórku. Ale co w zupełności nie mogło dziwić wcale go to nie zmartwiło. Wręcz przeciwnie. Teraz biegał jak wariat od jednej do drugiej strony ogrodzenia siatki obleczonej ciemnozielonym plastikiem. Zaś jego pan zabierał się teraz za brudną robotę. Z ledwością powstrzymywał się teraz od puszczenia pawia. Gówienko niemiłosiernie śmierdziało a jego konsystencja nie należała do najtwardszych. Z wielkim trudem zakrywając rękawem od swetra nozdrza zabrał przerobiony towar na zewnątrz i po wyrzuceniu go za siatkę wymownie spojrzał na zmęczonego od ciągłego biegania w kółko psa. Teraz idziesz na łańcuch baranie jeden niedouczony- krzyknął ze złością. Maks litościwie spojrzał w stronę Mirka. Bezskutecznie próbował ustawić się blisko łańcucha usytuowanego w bliskiej odległości domu, służącego za łagodniejszy wymiar kary. Idziemy na drugi łańcuch- powiedział wyraźnym i donośnym głosem. Pies próbował raz jeszcze oddalić od siebie  najsurowszy wymiar kary siadając twardo na ziemi w taki sposób jakby siła grawitacji zaczęła działać podwójnie. Jednak Mirosław pozostawał nieugięty. Nic Ci to nie da kolego- powiedział z sarkastycznym uśmiechem i zaczął ciągnąć psa po trawie koniec końcem powodując jego poderwanie na cztery łapy. Doprowadził go do budy znajdującej się pod starą lipą rosnącą na miedzy. Teraz tu sobie posiedzisz cały dzień to może rozum wróci Ci do głowy ośle Ty… itd. ( tu powinna znajdować się cała wiązanka przekleństw i obelżywości, których ze względu na kulturalny charakter książki nie będę przytaczać ) Więc poprzestane na „wypikaniu” owej łaciny. Teraz już nasz poczciwy Maksiu stał zdezorientowany na łańcuchu. Jego rozbiegane oczy świadczyły, że nie czuł się w tej sytuacji zbyt komfortowy. Cóż, rad nie rad musiał to jakoś odcierpieć. Za to Mirosław czuł się górą w tej nierównej grze i z satysfakcją i z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku wychowawczego oddalił się do domu. Morał z tej historyjki jest krótki i dosadny  choć może nie dla wszystkich do przyjęcia- Pies najlepszym przyjacielem człowieka ,pod warunkiem, że nie sra w domu. Koniec.

Ostatnio edytowany przez gagarinpol (2012-12-24 15:54:51)