Fajnie by było poznać Waszą opinię na temat tego rozdziału .

Rozdział 3

Poniedziałek siódma wieczorem
    Pan E usiadł wygodnie w fotelu przy komputerze. Podłączył pendriva po czym wpisał kilka haseł zabezpieczających. Na ekranie pokazało się wiele czarnych okienek. Pan E kliknął w napis „podczerwień”. W okienkach pojawiły się różnokolorowe postacie. Jedna z nich trzymała drugą i przykładała jej nóż do gardła. Nie, nie nóż. Brzytwę. Czyli Gabrick zaczął działać. Tylko ciekawe czy trzyma on Iwanowa czy innego z detektywów. Jeśli się pomylił nie będzie szansy na zyskanie informacji.
    Pan E spojrzał na drugie okienko. Stały w nim dwie postacie. Jedna z nich kopnęła drugą w nogi po czym złapała ją w locie na ziemię i przyciszyła odgłos upadku. Potem kopnęła w twarz leżącą postać. To było na tyle dobrze i szybko wykonane, że pan E mógł być całkowicie pewien, iż to nie jego człowiek wykonał tą akcję. Może warto na niego zwrócić większą uwagę? Pan E wyciągnął swój notes i dopisał sobie do planu dnia: kazać komuś śledzić detektywa numer 2.
Po czym kliknął na wspomnianego detektywa i nałożył na niego dwójkę. Teraz gdziekolwiek detektyw się ruszy numerek będzie podążać za nim.
    Pan E nałożył sobie na ucho mały telefon w kształcie słuchawki po czym zaczął mówić:
  -Gabrick, zgłoś się!
Po chwili pan E zorientował się, że jego rozmówca nie może mówić nie zdradzając swojego położenia. Parsknął śmiechem.
  -Przepraszam. Mając nadzieję, że mnie słyszysz – upewnij się, że trzymasz Taskera. Jeśli to nie on to możesz zawalić całą akcję. Powtarzam – upewnij się, że trzymasz Taskera.
Pan E ponownie spojrzał na ekran monitora. Gabrick sprawdził, czy trzymana osoba ma długie włosy (tak jak Iwanow) i podniósł kciuk w wyrazie tryumfu. Czyli, że to Tasker.

* * *

Lucas wyjął karabin z ręki nieznajomego, którego właśnie przewrócił i kopnął w twarz. Teraz będzie musiał szukać Iwanowa na ślepo po całej restauracji. Czyli, że oszustwo z tajnymi informacjami na pendrivie się nie powiodło. „No cóż”, pomyślał Lucas. W Londynie nudziło mu się i narzekał, że nic się nie dzieje, więc teraz ma.
W tej chwili poczuł, że lufa karabinu na coś natrafiła. Przez ułamek sekundy Lucas zdążył przemyśleć całą sytuację a przemyślawszy ją stwierdził, że nie lubi chodzić po cichu nie widząc nawet swoich rąk. Przy strzelaninie przynajmniej będzie jaśniej.
-Giń kryminalisto! – szepnął Lucas. Nacisnął na spust i rozległ się wystrzał; postać przed nim upadła.
    Istotnie rozpoczęła się strzelanina. Lucas wyjrzał zza stolika, za którym się schował i zobaczył Iwanowa, którego trzymał jakiś inny człowiek przykładając mu brzytwę do gardła. Lucas wycelował w bandytę i strzelił. Detektyw chybił a tamten skrył się za Iwanowem robiąc z niego „żywą tarczę”. Ten jednak nie dał z siebie zrobić zakładnika podcinając nogi człowiekowi z brzytwą. Ten się przewrócił i zaklął szpetnie co było ledwo dosłyszalne w czasie strzelaniny. Iwanow rzucił się na podłogę wydając z tej pozycji kilka strzałów.
I w tej chwili Lucas zobaczył jak jakiś człowiek w kominiarce rzuca granat. Ten trafił w ścianę i rozniósł na części wszystko co było w pobliżu. Lucas zatoczył się do tyłu od siły wybuchu. Dzwoniło mu w uszach. Przed oczami wirowało. Z trudem podniósł głowę i rozejrzał się. Bandyci chyba już odeszli. Jakiś człowiek leżał na ziemi. Ciało miał przebite deską. Plecy płonęły. Ale chyba nie to było przyczyną śmierci. Pośrodku czoła czerwieniła się okrągła dziurka, z której spływała ciemna strużka krwi
    Cholera! Ile przypadkowych ofiar zostanie jeszcze zabitych? Czy zostanie rozpętana wojna? To już druga ofiara ze strony detektywów. Andrzej Dario.

To jak mi idzie?

Ostatnio edytowany przez Kościotrup (2015-01-29 10:42:11)