Prolog

Młoda królowa
jest już gotowa,
by w Tinlandzie
zacząć od nowa.

Nic jej już nie pokona,
czarownica skona.

- Nie zgadzam się! - wrzasnęła Alia, waląc pięścią w stół.
- Nikogo to nie obchodzi - mruknęła Tora. - Niestety, Laura miała córkę, a ta córka cię zabije i sama będzie rządzić Tinlandem.
- Wierzysz w te brednie? - syknęła Alia.
- Wierzę mojej kuli - odparła starucha, mieszając jakąś dziwną niebieską miksturę w kociołku.
  Alia westchnęła. Tora mogła mieć rację - kilkanaście lat temu Laura prawie ją zabiła, a teraz jeszcze jej córka? To pewnie jakaś półludzka śmiertelniczka - pomyślała czarownica.
- To jak? Wisisz mi piętnaście złotych monet - przypomniała Tora.
- Chyba nie sądzisz, że ci zapłacę za moją śmierć?
- Jeśli nie będziesz z nią walczyła, to wszystko będzie w porządku.
- Nie będę dzieliła władzy z nastoletnią lafiryndą! Co ONA może o tym wiedzieć? Zabiję ją przed jej trzynastymi urodzinami - postanowiła Alia. - Wtedy już nikt mi nie przeszkodzi. A skoro ta mała jest prawdziwą następczynią tronu, to jej krew ma magiczne składniki, które mogę wykorzystać do eliksiru nieśmiertelności - uśmiechnęła się złowieszczo.
- Jesteś tyranką - stwierdziła bez najmniejszych ogródek Tora.
- Ale nie jestem przynajmniej głupia - powiedziała Alia, znacząco patrząc na towarzyszkę.
  Czarownica, w przeciwieństwie do wszystkich bajek i opowieści, była młoda i ładna. Co prawda nie można jej było nazwać piękną, ale nie brakowało jej egzotycznej urody. Miała szare oczy, zwykle przymrużone ze złości, czarne proste włosy i śniadą cerę. Uśmiech rzadko gościł na jej twarzy, więc na pierwszy rzut oka Alia wydawała się bardzo surowa i ostra. W rzeczywistości było dużo gorzej. Tak naprawdę Alia była okropną wiedźmą, która wykorzystywała swoją magię jedynie do zabijania. Właściwie aż tak tego nie lubiła, raczej uważała, że to jej obowiązek. Kiedyś pełniła rolę doradczyni królewskiej. Królowa Laura sama władała Tinlandem. Po kilku latach służby Alia niechcący zabiła siostrę Laury, królowa skazała ją na 20 lat więzienia, ale czarownica uciekła. Trafiła do pewnego czarnoksiężnika, który zaczął uczyć ją czarnej magii. Alia wiedziała, że królowa nadal ją ściga, i że musi się ukrywać, a miała tego dosyć. Postanowiła zabić Laurę, a później sama zasiąść na tronie. Udało jej się pokonać Laurę i Alia do tej pory rządziła królestwem. Stała się bogata i dobrze jej się wiodło, za to mieszkańcom Tinlandu - okropnie. Nienawidzili jej, bo była beznadziejną królową, ale czarownica miała to w nosie. Dla niej było ważne jedynie jej życie i bezpieczeństwo. A teraz? Miała się DZIELIĆ?! I to z jakąś głupią nastolatką?
  Alia niespokojnie przechadzała się po komnacie. Na razie wszystko co wiedziała o swojej przeciwniczce, powiedziała jej przezroczysta piłka starej wariatki, mieszkającej w namiocie. Te smutny fakt bardzo ją denerwował.
- Powiedz mi, gdzie mieszka i jak się nazywa - rozkazała czarownica Torze.
- Po pierwsze, też masz magiczne moce i to dużo silniejsze od moich, więc dlaczego sama się nie dowiesz? Po drugie, całe MOJE moce opierają się na tej kuli, a kula nie podaje informacji o nikim, tylko to co się stanie w przyszłości, co było w przeszłości i co się dzieje teraz, w teraźniejszości - wyjaśniła powoli staruszka.
- Bla bla bla - przedrzeźniała Alia. - Jesteś nudna.
- A ty zachowujesz się jak dziecko.
- Dziecko, które sobie nic nie robi z zabicia swojej królowej.


Prosze o szczere opinie

Ostatnio edytowany przez Diana (2013-02-23 18:07:58)