Jakoś mnie tchnęło z powodu zimowej zamieci śnieżnej. Jeśłi ktoś jet wrażliwy na śmierć małych ptaszków to lepiej nie czytać tego wiersza...

Dlaczego śniegiem rzucamy w siebie?
Bo to zabawa najlepsza w świecie.
Lecz czemu mówi się bałwan śniegowy?
Bo o piaskowym nie ma mowy.

Śnieg pada jedną porą roku,
Nie wiosną, nie latem, lecz zimą,
Wtedy gdy wróbelki małe giną.
I na zawsze zostają w mroku.

Jak daleko sięga wzrok?
Nie wiem, ale na pewno nie w mrok,
Bo tam martwych wróbelków tyle,
że nie wlatują tam motyle.
A jak nie ma motyli,
To i słońce się nie pochyli.